QUAGGHIATA AT MIDNIGHT…
QUAGGHIATA AT MIDNIGHT…
O zammataru di Manniranova,
d’unni ti vinni sta cosa geniali
di quagghiari, la Notti di Natali,
nna lu Bagghiu di lu Cavalieri,
a la nisciuta di li fedeli
di la Nascita di lu Bamminieddu ?!...
Chi quagghiu cci mittisti, pi quagghiari?
Quagghiu d’agnidduzzu o di crapettu?
O quagghiu di sciuri di quagghialatti,
senza sacrificiu di nnuccenti?!...
A la quagghiata, nni la tinozza,
un signu di Cruci cci facisti,
cu la santa ruotula di lignu,
chi fa parti di lu to’ repertoriu
di stritta pertinenza pastorali…
Atturniatu di nichi e di granni,
di curaggiu, tu cratulu, nn’avisti…
Cu acqua caura, cchiù chi pungenti,
lu bagnu a la quagghiata cci facisti,
e tuccannu e strinciennu cu li manu,
la quagghiata in tuma trasformasti,
chi, cu delicatezza, tu pigghiasti,
nna lu tavulieri, tu, mittisti,
e cu li ita lu sciazzu cci facisti,
nni la fascedda di iuncu veraci…
Cu la lacciata, nni la gran quarara
e la quarara supra la furnaca,
un pugniddu di sali ed autru latti,
fuocu di sarmenta e d’erva bianca,
tu, n’autra meravigghia priparasti…
Amicu mia, dimmillu, si c’è bis,
e dimmi puru chi agru cci mittisti,
quannu, muviennu, cu grazzia, lu zubbu,
di ràdica di masticogna, e dritta
bacchetta di lignu di miènnula,
tu sentisti ch’era iuntu lu tiempu!
Latti di ticchiara o sali inglisi,
sieru àcitu o acitu catusu?!...
O propia, agru, tu nun cci mittisti,
sicuru cuomu si’ di li to’ minni?!...
Chi cazza usasti, di ramu o di zincu,
pi cogghiri lu sciuri di lacciata?!...
E pigghiu abbagghiu, si lu bagghiu chinu,
nun fici scrusciu fin’a lu matinu?!…
Didacus