L’eventuale pubblicazione di parziali brani musicali allegati a testi scritti è fatta a titolo di Demo, essendo essa finalizzata a documentare la relativa ricerca della rubrica “Radici & civiltà” non avente scopo di lucro, ma, piuttosto, finalità di libera divulgazione culturale. |
I CANTASTORIE
Eranu pueti mal’ arrinisciuti
ca giravanu pi’ tutti li paìsi,
cantavanu storii pì li strati
pi’ purtari, accussì, pani a’ li casi.
Su’ fatti veri e nun ammanicati,
davanu vuci a tutti li quartera
di tradimenti e dilitti efferati,
pì scumpariri prima di’ la sira.
Cantavanu di Portella Ginestra *
la stragi di tanti ‘nnucenti morti
pi’ manu c’ora è ditta Cosa-nostra,
ca tannu era cchiù agguerrita e forti.
Li gesta e poi la fini di Giulianu,
di Montelepre Re ‘ncurunatu,
traditu da Pisciotta sò cuscinu,
ca ‘n carciri murì avvilinatu.
Di Placido Rizzotto la scumparsa, **
sindacalista onestu ora d’impacciu,
pì dari cchiù terra a’ la genti scarsa
murì ittatu d’intra ad un cripacciu.
Tutti li vecchi, fimmini e carusi,
misi ammunziddati ad iddu a giru tunnu,
ascutavanu cu’ l’oricchi tisi
cosi ca parian di ‘n’atru munnu.
Unu gridava misu a la chitarra,
mentri l’atru signava ‘na figura:
un briganti era d’arretu di ‘na sbarra
p’aviri cumminatu ‘na sciagura.
Eranu sceni fatti su ‘n tiluni,
disignati da ‘n’artista natu,
giravanu a canciari lu cupiuni
comu si fussi un album di fotu.
Ch’ist’ era tannu lu teligiornali
ca dava l’accadutu di li cosi
e la nutizia era sempr’ attuali,
pur’ a sintirla dopu tanti misi.
A nui parìa di stari a’ lu tiatru
tutti assittati ‘n prima fila misi,
la nostra menti nun pinsava ad atru
si nun a ‘mmaginari chiddi cosi.
Cu stava a vucca aperta ad ascutari
e l’occhi avìa tutti sbarracati,
picchì disìu tantu avìa capiri
chiddi fatti ca vinìan cuntati.
Lu vecchiu arzillu ch’era statu ‘n guerra,
fumannu cu’ la pipa di cannedda,
pi’ la stanchizza s’era misu ‘nterra
dicennu ca… la vita è sempri chidda.
Ch’ist’era la strata ,tannu, pì tutti:
cinima, tiatru e pì nui palestra,
unni carusi si curria a frotti
e di viviri ‘n comuni era maistra.
Nun c’eranu machini, sulu muli
e la si vulìa beni cun affettu,
ci si mittìa a’ l’ummira o lu suli
e ad asciucari li ficu e l’astrattu.
Di li sceni nun c’era dipinnenza,
pi’ comu oggi si senti raccuntari
ed appena si rumpìa l’adunanza
si riturnava subitu a ijucari.
_________________
di Gioacchino Todaro
Note: * (I Maggio 1947)
** (periodo della riforma agraria)
Iscriviti
ed inizia a pubblicare i tuoi contributi culturali
REPORTER
02/12/2005
LE TRADIZIONI - II^ PARTE -
REPORTER
27/11/2005
LA VITA SOCIALE - I^ PARTE -
DIDACUS
06/11/2011
LU PIRU PUTIRI, MAGNO CUM AMORE!
REPORTER
01/11/2005
CHRISTMAS EXPRESS MAIL@
REPORTER
17/12/2007
LA NUVENA DI LU BAMMINIEDDU
REPORTER
06/12/2005
I FUNERALI E IL CORDOGLIO
REPORTER
08/12/2005
LA CAMPAGNA
GUCCIONE DIEGO
09/05/2016
BRUSCIARIEDDU NEOLITHICALIA
REPORTER
06/12/2005
DONNA JOLA
DIDACUS
22/11/2010
‘NA MUSTARDA NI LA MANICA…
DIDACUS
20/11/2014
POLYGLOT, KEPHALOS, TIEMPU RU CAPUNI…
DIDACUS
29/12/2011
NINNAREDDA ALISA
REPORTER
09/11/2005
UN AUTUNNO SENZA FINE
REPORTER
28/11/2005
LA VITA SOCIALE - VIII^ PARTE -
REPORTER
15/01/2008
SIRITINA DI MMIERNU
DIDACUS
09/08/2010
ALIA, AL-ALIA!..
REPORTER
27/11/2005
LA SCUOLA - II^ PARTE -