SIRINATA D`AMURI

Radici & Civiltà

Pubblicato il 27/06/2018
SIRINATA D`AMURI

SIRINATA D`AMURI



Amuri,  ca ripusati  su’ du’ cuscini,
unu di pinni d’oca e l’atru di lana,
v’addumannu scusa e pirdunu
si  stavati durmiennu  a suonnu chinu.

A mia nu’  spercia, propriu ‘sta sira,
pì ‘nnenti, di jrimi a curcari.
Vogghiu, propriamenti, diri:
di stari ‘nsemi a vu’,  nu’ viu  l’ura !

Ma, ora,  macari Vui v’ata svigghiari
e, cu’ lu sciallu a pizzu, v’at’ affacciari
pì salutari amici e  vicinanza,  a vui cara,
pirchì di stari cca’,  è l’urtima sira!

A li me’ occhi  siti tantu biddicchia,
pariti ‘na statuetta dintra ‘na nicchia
ed è pi chistu ca l’arma mia  spinna
di vidirivi, ca sinno’ si danna !

U sacciu, cu mi fici ‘sta fattura:
l’occhi brijanti a mulinciana nira;
li capiddi a trizzi, fatti a curuna
e  la vucca tunna  sempri ridanciana.

Haiu pruvatu ‘mpacchi e mmisturi,
pì ‘stu mali, oscuru, alluntanari
e, ‘nta  la ricetta ca mi fici  un luminari
è dittu: sulu accantu a vu’ pozzu guariri !

Putiti, ora, stari senza pinsera
pirchì, pì nui, c’è  ‘na bona vintura;
mi lu dissi, chiaru chiaru, ‘na majara
liggiennumi la manu, propriu ‘sta sira !

‘Na truvatura, cu’ mia, aviti asciatu
pirchì sugnu, veramenti, un bonu partitu
Nu’ c’è di megghiu, vi l’haiu assicuratu:
haju tirreni  ed armali a  “ lu  Vruchitu " !

‘Stasira, at’aviri  un sulu pinseru :
dumani, propriu a chist ‘uri,
comu du’ turtureddi, misi a vulari,
pì  nidu, avemu  un fucularu.

Vu’, dintra d’iddu, a fari la cuva   
ed  iu,  a purtari quantu si  civa
tutta quanta la nostra nidiata:
speramu,  ‘nta la bon’annata !

Cu  sta  cantannu, è   Saru di  nomi,
ca v’ha fattu la scarpina pì dumani;
è Turiddu c’ha dittatu ‘sta canzuna
pì comu ci vinni, …sana sana !

La sirinata di ‘sta sira, avi ‘na cuda
cu’ lu viulinu di don Totò,  ca picca vidi;
accuomu ad iddu c’è l’amara cucca:
ca di notti vidi assai e lu jornu picca !

(A cu ,all’ebbica,  nu’ c’era,
pirsuna nota ‘n Paisi e puru fora,
s’era chiamatu, p’avirni  fattu votu,
cantava nuveni di Natali,  Rusulia e Rita. )       

Amici e curiusi, rantuna e paisani,
sparpagghiati, fora,  ‘nta lu chianu,
aspettanu ca  v’affacciati  a lu barcuni,
pi salutari  e p’aviri auguri e battimani.

( Ed a ‘stu puntu, s’apri la scena:
di lu barcuni, cu’ la parmisciana
e di la porta, misa a vanedda,
cu’ tutti li parenti  d’arreri d’idda.

E niesciunu ‘nguanteri e cistini,
di pastizzi di casa, chini chini
e  buttigghi di rosoliu  e bicchirini.

(“ Beddi picciuotti
Cci nn’è pi tutti… !
Jamuci pianu….
e senza jnchiri la  manu ! “ )


Gioacchino Todaro

Parmisciana = persiana


Viste 6794 - Commenti 0
Iscriviti
ed inizia a pubblicare i tuoi contributi culturali