L’eventuale pubblicazione di parziali brani musicali allegati a testi scritti è fatta a titolo di Demo, essendo essa finalizzata a documentare la relativa ricerca della rubrica “Radici & civiltà” non avente scopo di lucro, ma, piuttosto, finalità di libera divulgazione culturale. |
I CANTASTORIE
Eranu pueti mal’ arrinisciuti
ca giravanu pi’ tutti li paìsi,
cantavanu storii pì li strati
pi’ purtari, accussì, pani a’ li casi.
Su’ fatti veri e nun ammanicati,
davanu vuci a tutti li quartera
di tradimenti e dilitti efferati,
pì scumpariri prima di’ la sira.
Cantavanu di Portella Ginestra *
la stragi di tanti ‘nnucenti morti
pi’ manu c’ora è ditta Cosa-nostra,
ca tannu era cchiù agguerrita e forti.
Li gesta e poi la fini di Giulianu,
di Montelepre Re ‘ncurunatu,
traditu da Pisciotta sò cuscinu,
ca ‘n carciri murì avvilinatu.
Di Placido Rizzotto la scumparsa, **
sindacalista onestu ora d’impacciu,
pì dari cchiù terra a’ la genti scarsa
murì ittatu d’intra ad un cripacciu.
Tutti li vecchi, fimmini e carusi,
misi ammunziddati ad iddu a giru tunnu,
ascutavanu cu’ l’oricchi tisi
cosi ca parian di ‘n’atru munnu.
Unu gridava misu a la chitarra,
mentri l’atru signava ‘na figura:
un briganti era d’arretu di ‘na sbarra
p’aviri cumminatu ‘na sciagura.
Eranu sceni fatti su ‘n tiluni,
disignati da ‘n’artista natu,
giravanu a canciari lu cupiuni
comu si fussi un album di fotu.
Ch’ist’ era tannu lu teligiornali
ca dava l’accadutu di li cosi
e la nutizia era sempr’ attuali,
pur’ a sintirla dopu tanti misi.
A nui parìa di stari a’ lu tiatru
tutti assittati ‘n prima fila misi,
la nostra menti nun pinsava ad atru
si nun a ‘mmaginari chiddi cosi.
Cu stava a vucca aperta ad ascutari
e l’occhi avìa tutti sbarracati,
picchì disìu tantu avìa capiri
chiddi fatti ca vinìan cuntati.
Lu vecchiu arzillu ch’era statu ‘n guerra,
fumannu cu’ la pipa di cannedda,
pi’ la stanchizza s’era misu ‘nterra
dicennu ca… la vita è sempri chidda.
Ch’ist’era la strata ,tannu, pì tutti:
cinima, tiatru e pì nui palestra,
unni carusi si curria a frotti
e di viviri ‘n comuni era maistra.
Nun c’eranu machini, sulu muli
e la si vulìa beni cun affettu,
ci si mittìa a’ l’ummira o lu suli
e ad asciucari li ficu e l’astrattu.
Di li sceni nun c’era dipinnenza,
pi’ comu oggi si senti raccuntari
ed appena si rumpìa l’adunanza
si riturnava subitu a ijucari.
_________________
di Gioacchino Todaro
Note: * (I Maggio 1947)
** (periodo della riforma agraria)
Iscriviti
ed inizia a pubblicare i tuoi contributi culturali
REPORTER
10/10/2005
A L’AMMUCCIAREDDI
IACONA ROSANNA
28/07/2008
LI CUTUGNA
DIDACUS
02/04/2016
”MOLTI ERANO I CHIAMATI...”
REPORTER
05/12/2005
PASTOR ALIA
DIDACUS
21/02/2012
NEW ORLEANS CARNEVALIA
DIDACUS
15/04/2013
HIMERA THERMAE – AKRAGAS 3 – 0
DIDACUS
17/12/2014
ET NUNC, AD LUCEM, ALIAEAMUS!...
DIDACUS
02/06/2012
DIDACUS’ SALE: ‘ALIA’ ET ‘CETERA’…
DIDACUS
09/05/2014
REGINA COELI LAETARE ALLELUIA
REPORTER
02/12/2005
LE TRADIZIONI - VIII^ PARTE -
DIDACUS
28/07/2014
BUNGA BUNGA, SUSPENSES, BIG BANG…
DIDACUS
27/07/2009
AMERICAN DI…VINE IMPUPATA
DIDACUS
29/06/2009
“ AD INCENSUM LUCERNAE “
TODARO GIOACCHINO
13/03/2018
CHISTA È MODA
CONCIALDI RINO
25/07/2008
MIRCATU O FERA DI L'ARMALI