LA MATRI TERRA

Radici & Civiltà

TODARO GIOACCHINO TODARO GIOACCHINO Pubblicato il 09/12/2018
LA MATRI TERRA
L’eventuale pubblicazione di parziali brani musicali allegati a testi scritti è fatta a titolo di Demo, essendo essa finalizzata a documentare la relativa ricerca della rubrica “Radici & civiltà” non avente scopo di lucro, ma, piuttosto, finalità di libera divulgazione culturale.

LA MATRI TERRA

Quanti cosi sù canciati
da quann’eru picciriddu,
m’addumannu pì li strati:
ma lu munnu è sempri iddu?

La me menti è cunfusa
a taliar ‘stu tirrimotu;
cchiù nu’ c’è arcuna cosa
comu ai tempi du’ Criatu:

la bedd’aria salutari
di lu munti e di lu mari,
lu ruscellu cristallinu
di ristoru o’ pellegrinu,
la virdura genuina
pì la povira cucina,
lu piriddu sapurusu
cù da dintra la surprisa
e lu suli tantu bonu
senza bucu di l’ozonu.

E chi diri di li tempi?
Eran quattru  assai custanti
ora dui e malamenti
ca fan danni a casi e campi!

Chiovi sempri unn’era picca,
comu pensa la me’ testa
e la nivi è menu ricca
ed abbunna la timpesta.

L’acidduzzi culurati,
chiddi nostri ed immigrati,
su scumparsi a sciatu a sciatu
pì lu fruttu avvilinatu

e ddi picca d’atri razzi
volan cielu comu pazzi
p’un putir nidificari
pì la macchia ca scumpari.

E li duci rinnineddi,
ca vulavan sempri a frotti,
sunnu scumparsi puru iddi !
Or cu mancianu l’insetti?

La famusa gaddinedda,
giustu vantu di lu lacu,
è fujuta macari idda
pì truvarsi novu locu.

L’apicedda, ch’è ‘n amuri,   
scumparisci a manu a manu
ca ci mancanu li sciuri
e lu clima ch’è cchiù stranu.

Muli e scecchi ‘nta li feri
nni vidivi quantu un mari,
pì l’avventu di la scienza
n’è scumparsa la prisenza

ed a stentu li truvati
‘nta li fotu culurati,
ca su cosi ormai di ieri
ed ìa sulu staiu a cuntari!

A lu Re di la foresta
e da quanti è abitata,
du’ so’ regnu cchiù nu’ resta
ca ‘na landa disulata.

La giraffa longa e tisa
soffri sempri cchiù la fami
è pì idda  granni ‘mprisa
di truvarsi lu fogliami.

E la scimia, grida e sata
da un ramu e pua a l’atru,
è pur idda scunsulata:
la so’ terra è pì l’aratru!

D’Amazzonica foresta,
ch’era virdi  ‘ncuntrastatu,
chista cosa ormai ci resta:
la ruvina du’ Criatu!

Lu deserrtu sempri avanza
e la terra ‘nvadi a vista,
crisci fami e pestilenza
tra la genti ca ci resta.

E chi diri di li pisci,
sia di nica e granni stazza,
quantu prima scumparisci
d’ogni sorta la so’ razza.

Li sardeddi sapuriti,
cù la pasta-artigianale'>pasta o fatti fritti,
su’ piscati cu’ li riti
lunghi lunghi a magghi stritti.

Ma lu sannu cosa fannu
‘sta maniata di pirata?
O’ sistema fannu dannu
du’ rinnovu di la vita.

La balena favulusa,
di regale portamentu,
ai Nippon è sapurusa :
nun ha cchiù l’orientamentu!

Lu gabbianu e la cicogna
mori spissu pì la fami
a campari ‘nta la fogna
di lu niuru catrami

e pì chistu cchiù nu’ vola,
dopu avirci assai pruvatu,
‘mpiccicata teni l’ala
comu fussi ‘mbalsamatu.

Pì li strati…, chi ricchizza!!
Mai s’è vista prima d’ora,
tutti chini di munnizza
ed a mustrarla comu oru!

E lu mari…, lu viditi?
Pari fussi ormai di scartu,
tuttu chinu di rifiuti
dintra e fora a cielu apertu!

Avemu persu ogni lumi,
di nun essiri cchiù accorti
d’inquinari mari e sciumi
ca ci porta a mala morti.

‘Nta lu sciumi si piscava
sia la trota ca l’angiddi,
passatempu ca s’amava:
sunnu scumparsi puru iddi!

Ora chiddi ca mangiamu
nu’ su’ tantu naturali,
‘nta la vaschi l’addivamu
cu’ mangimi d’animali.

La muntagna ha li so’ peni
pirchì veni spurtusata
p’ammucciari, pì cu veni,
ogni cosa avvilinata.

E, pì  chistu, di mal’anni
ci nn’avemu di cchiù gravi
e sapemu d’unni vennu
ca ci nn’è finu li provi!

E lu ghiacciu, chi sventura,
va canciannu lu so’ statu,
si fa ad acqua ad ura ad ura
comu Diu l’avia criata.

Nu’ c’è largu cchiù pì l’ursa
e la foca e la pinquina,
si paventa la scumparsa
si va avanti ‘sta ruvina.

E si scuagghia propriu tuttu…
mezza terra veni ‘nvasa;
pì lu caldu c’è gran luttu
dintra e fora d’ogni casa.

Haju la menti cchù cunfusa
ca nu’ trova spiegazioni:
cu po’ fari quarchi cosa
su’ Terrestri od Alieni?

Li disastri sù già tanti
pirchì c’è l’effettu serra,
impunemu a li Putenti
a sarvar la Matri Terra !


Gioacchino Todaro


Viste 8341 - Commenti 0
Iscriviti
ed inizia a pubblicare i tuoi contributi culturali